Mobile Suit Gundam Unicorn 4

Mobile Suit Gundam Unicorn

Rok Produkcji: 2010 - 2011

Ilość Odcinków 6 (wyszły cztery)

Czas trwania: około 60min.

Trailer

Najlepiej czasami komentować coś na świeżo, więc piszę ten tekst tuż po zakończeniu seansu najnowszego odcinka Unicorna… Więc jak wrażenia? Jest wyśmienicie, jest genialnie i nawet nie wiem od czego tutaj zacząć, ponieważ chciałbym coś zachować na recenzje całej serii, nie wyczerpując wszystkich pomysłów podczas pisania tych krótkich opinii…

Zatem od czego by tu zacząć… Już wiem, od tego co zawsze najłatwiejsze do odczucia, a zarazem najtrudniejsze do opisania- klimat. Unicorn to UC i to widać z każdym kolejnym epem coraz bardziej. Co więcej jest to epickie UC, a Unicorn chyba już zdeklasował konkurentów w tej mierze. Jest smutno, jest ulotna nadzieja i jest tragedia. To co zawsze cechowało kolejne produkcje z tego uniwersum (nie licząc jednej OVY). Klimat ten został doskonale uchwycony w kolejnych filozoficznych dyskusjach pomiędzy poszczególnymi bohaterami (choć nieco zwykłych dialogów mogliby dać nieco więcej, aby choć trochę odciążyć odcinek i zmniejszyć ryzyko wpadnięcia w patos).  Bitwy, a raczej jedna wielka bitwa jest niezwykle epicka…  Jej epickość nie opiera się na tym, że nasz dzielny Gundam lata w tę i w tamtą stronę i pojedynczymi strzałami rozprawia się z tysiącami wrogich maszyn. Tu mamy ukazaną operację wojskową w której udział biorą jedynie maszyny masowej produkcji co stwarza niesamowity klimat, który dopełniają kolejne krótkie potyczki pomiędzy dzielnymi żołnierzami Zeonu, a siłami zgnuśniałej Federacji. Robi to ogromne wrażenie i bardzo trudno to opisać słowami. Ogólnie jest wyśmienicie i mam nadzieję, że w kolejnych odcinkach raczej nie zobaczymy beamspamu tylko jak do tej pory kunsztowne potyczki wielkich robotów. Od strony zarówno klimatu jak i oprawy audiowizualnej to arcydzieło. I chyba jedynie OST od Turn A wciąż pozostaje najlepszym dla mnie soundtrakiem.

Przejdźmy teraz do fabuły i postaci.     

Ukazana tu opowieść coraz bardziej kroczy tymi smutnymi ścieżkami, nie spodziewam się więc dobrego zakończenia. Raczej zanosi się na takie jak zawsze - powrót do status quo zapewniony przez wiernego pieska Federacji Brighta… Generalnie to nie jest dobry odcinek zarówno dla fanów Zeonu, jak i fanów Federacji (a są tacy?). Jest tak z dwóch powodów. Po pierwsze nasi dzielni mieszkańcy z kosmosu kolejny raz dostają wciry, a po drugie ziemskie bydło dostarcza nam coraz więcej powodów aby ich nie lubić… Cóż, świat UC jest brutalny i nie wystarczy pacyfistyczny bełkot nastolatka z autyzmem/lub grupy nastolatków, aby świat skierował się na właściwe tory… Jestem więc nieco przybity tym odcinkiem. Był dobry, był ostry, ale coraz bardziej odbiera mi nadzieję na w miarę szczęśliwy finał… Postacie są bardzo solidne. Widać w nich co prawda archetypy znane z poprzednich Gundamów, ale jak rdzeń jest dobrze wykorzystywany to nie mam z tym większych problemów. Mineva wciąż „rządzi”, Maridy coraz bardziej mi żal, a co do Linksa to mam wciąż mieszane, ale i tak pozytywne odczucia. Co do Riddhe’a wreszcie, to coraz bardziej go nie lubię (ale gość mnie nie drażni! To różnica). Generalnie jest bardzo dobrze. Z resztą postaci również się zżyłem jak np. z Zimmermanem i jego załogą. Bardzo podobali mi się członkowie pozostałości Zeonu na Ziemi. Wielka szkoda, że ich już nie zobaczymy.

Odcinek nie jest bez wad,  jest momentami za bardzo pompatyczny i brakowało mi nieco bardziej normalnych dialogów. Do tego niesamowite sceny batalistyczne doskonale oddające klimat walk wielkich robotów. Oby Unicorn utrzymał wysoki poziom. Czekam z niecierpliwością na kolejny odcinek. Dobra, koniec lukrowania…

PS. Mam nadzieje, że ta nędzna Federacyjna podróbka Black Tri-Stars zginie marnie…